Vakantie in Udaipur en Agra

Vorige week zijn we met zn 5en op vakantie geweest (jaja voor mij was t een-vakantie-in-een-vakantie;-)).
We hadden een hele leuke week voor de boeg en we hadden er dan allemaal ook heel veel zin in!

We vlogen vanaf Bangalore via Mumbai (waar ik weer de vele sloppen vanuit het vliegtuig kon zien) naar Udaipur om naar de Ranch te gaan vanaf waar we 4 dagen gingen paardrijden. Daar aangekomen stonden alle paarden buiten en we kregen ze allemaal te zien, er was zelfs een net geboren veulen, zo schattig!
We sliepen een nacht op de Ranch om de volgende ochtend met de paarden weg te gaan. De man die met ons mee zou gaan (de eigenaar van de ranch) zou de paarden over ons verdelen en hij gaf mij het witte paardje nadat ik hem verteld had dat ik nog wel eens bang kan zijn op het paard. Hij zei over dit paard dat zij heel goed weet hoeveel afstand ze moet houden, wat betekent dat ze dus niet te snel of te langzaam zou gaan. En dit paardje was inderdaad helemaal goed voor mij! Ik kon haar goed laten doen wat ik wilde en ze was super braaf, schrok nergens van ik kon haar zelfs al vrij snel na laten geven/aan de teugel laten lopen (dan lopen ze met hun mooi gebogen).
We reden door het Indiase platteland door hele mooie afwisselende natuur, langs meren, bergen en een heleboel buffels. De natuur was helaas niet zo groen als het kan zijn als in het regenseizoen is, maar alsnog was het heel indrukwekkend met mooie en verre uitzichten. We reden ook af en toe door dorpjes en dat waren bijna middeleeuwse dorpjes met stenen huisjes, waar de buffels voor de deur stonden. Het was heel bijzonder om te zien hoe ze koeien gebruikten om het land om te ploegen of een tandwiel rond te laten draaien om emmertjes te laten draaien om water van beneden naar boven te krijgen, of om suikerriet te vermalen. Ook als we door de dorpjes reden werden we altijd door vooral de kinderen begroet 'hi!' 'bye bye' of zelfs 'ta ta'. We zwaaiden allemaal vrolijk terug alsof we de koningin waren en dat hebben we vaak moeten doen, want wauw wat wonen daar veel kinderen in die dorpen! Ook die dorpjes zagen er bijzonder uit, met veel kinderen, vrouwen in mooie kleren en mannen hard aan het werk.
Er liepen en reden 3 mannen/jongens mee en aan het begin dachten we allemaal 'is dat wel nodig'? Maar al snel bleek dat inderdaad zeker nodig te zijn, naast alle bange-nieuwsgierige-aggressieve buffels die weggejaagd moesten worden werden we vervolgens achterna gezeten door een paard. Hij kwam heel mooi van ver aangegalopeerd, maar als snel bleek dat het niet alleen maar mooi was, maa dat het gevaarlijk zou worden als hij bij onze paarden zou komen. De gids en de drie anderen deden alle moeite om het paard op afstand te houden, met takken omhoog staan om hem te laten schrikken en ze moesten zelfs (kleine) stenen gooien om hem niet omhoog te laten komen. Vaak kwam hij best dichtbij en was ie bijna boven. Wij moesten doen alsof er niks aan de hand was om de paarden niet gestrest te maken. We dachten op een gegeven moment dat hij niet verder kon omdat er een muurtje stond maar hij rende er omheen en we waren dus zeker nog niet van hem af. Hij rende zelfs de wei uit en werd toen over het pad verder gestuurd (de kant die wij ook op moesten) en toen we aan de andere kant van de heuvel waren was hij daar dus nog steeds. We konden langs hem komen over een brug die langs de wei ging waar het paard in stond, waar we nog bang waren dat hij erop zou springen. Toen kwamen we in een dorp waar het paard (hoopten we) niet verder kon komen. Het was best vet om het mee te maken maar als je erover nadenkt eigenlijk ook heel gevaarlijk. We hadden een mannetje bij ons dus waarschijnlijk zouden die twee paarden gaan vechten of onze paarden zouden er heel hard vandoor gaan met ons erop. Gelukkig was het allemaal goed afgelopen! ;-)
We reden op speciale Rajastani Marwaripaarden, die zijn net als arabieren warmbloedig dus erg snel. We gingen daarom ook niet zomaar draven of tegelijk galopperen. De derde dag stopten we ergens om om en om een stuk te galopperen. Dat was super vet want het ging heel snel, maar niet oncontroleerbaar.
Elke keer na 28, 15 of 20 km kwamen we aan bij het kamp waar we die nacht zouden overnachten. We sliepen in tenten en er werd voor ons gekookt. Als we aankwamen gingen we allemaal meteen op een stoel zitten en kwamen er voorlopig niet vanaf want we hadden pijn aan onze billen, benen en knieen. Haha het leed van een paardrijder...
We hebben vier hele leuke dagen gehad waarin we bijna 100 km hebben gereden, we hebben mooie natuur gezien en hele mooie dorpjes, we hebben spannende dingen gemaakt. Al met al een hele goede tijd!

Na het paardrijden gingen naar de stad Udaipur om daar twee nachten te blijven. De eerste avond dat we daar waren, zagen we al hoe mooi Udaipur was. We hadden een dakterras bovenop het hotel en met alle gebouwen die met mooie lichtjes waren versierd zag het er heel mooi uit in het donker. De volgende dag was het Holi, het kleurtjesfestival. We wisten niet echt wat er dan zou gebeuren, maar we wisten wel dat er met verf zou worden gegooid, dus we trokken voor de zekerheid maar oude kleren aan. Papa, Moon en ik gingen de straat op en in de smalle straatjes waren veel mensen, als je goed keek waren het eigenlijk alleen maar mannen (de enige vrouwen waren toeristen). Iedereen wenst je 'Happy Holi!' en smeert wat poederverf op je gezicht, en vervolgens krijg je een knuffel. Het was best grappig om zo door die straatjes te lopen en om de zoveel meter door een man/jongen besmeerd en geknuffeld te worden. En natuurlijk de bakken water die over je heen werden gegooid vanaf een balkon... De sfeer was erg prettig en iedereen was blij, en het knuffelen was verder ook vrij normaal.
Toen we later nog eens naar buiten gingen, nu met Kit er ook bij, was de sfeer al wat veranderd, het was minder prettig. We zijn dan ook niet lang rondgelopen, op een gegeven moment kwam er echt een grote groep jongens om ons heen staan die ons allemaal een knuffel wilde te geven, dat werd ons toch wel te veel en het had ook niet zo'n fijne sfeer meer als daarvoor. We zijn dus uit die groep gevlucht maar omdat we nog niet terug wilden gaan zijn we op een muurtje gaan zitten en hebben vanaf daar hebben we alles bekeken. Ook hier kwamen mensen op ons af, maar dat was allemaal heel onschuldig.
Udaipur heeft een paleis waar de koning in woont. We waren een paar dagen ervoor in het fort geweest waar de koning van een aantal eeuwen geleden in woonde en dit was het paleis van hem dat in Udaipur staat. Een deel is openbaar en daar gingen we dan ook even kijken. We hadden een gids mee en eerst werden we goed gecontroleerd op onze tassen en als je niet voor je camera had betaald moest je die uit je tas halen en afgeven om hem later weer te kunnen ophalen. Het was een groot paleis met veel verschillende stijlen, zoals Arabisch uitziende kamers met gekleurde raampjes en zelfs Delfstblauwe tegeltjes.
Na het paleis gingen we met de boot naar een hotel dat als een eiland in het meer ligt. Het was sowieso al een mooie bootrit over het meer. Het hotel had een grote binnenplaats met daaraan zeven suites, oude torentjes en rondom uitzicht op het water. Het was mooi om vanaf het eiland de stad Udaipur van een afstandje te zien.

Die avond gingen we met de nachttrein naar Agra. Dat vond ik heel leuk omdat ik natuurlijk op reis in al die landen veel met bussen enzo heb gereisd maar in India nog niet. Het was eigenlijk heel luxe want we hadden een cabine voor onszelf en de bedden sliepen eigenlijk net zo comfortabel als in de bussen in Zuid-Oost Azie. 's Ochtends kwamen we aan in Agra en we gingen naar ons luxe hotel. Jeej, in Chiang Mai had ik het er nog met twee vrienden daar over gehad dat we graag eens in zo'n groot luxe hotel zouden willen slapen, en nu had ik hem dan eindelijk ;-) We gingen 's middags naar een tuin vanwaar je de achterkant van de Taj Mahal mooi bij zonsondergang kan zien. Helaas betrok het weer toen we daar aankwamen en begon het te regenen en zelfs te onweren! Maar wauw! De Taj Mahal!!! Dat was voordat ik naar India kwam zo'n beetje het enige wat ik van India wist, in ieder geval wat ik met India associeerde en nu zag ik hem in het echt!
Natuurlijk een bijzonder plaatje, de Taj Mahal met een grijze donderlucht op de achtergrond, maar we kwamen natuurlijk voor het mooie licht die bij een zonsondergang hoort. We hebben geschuild bij een soort torentje vanwaar we de Taj Mahal ook nog konden zien. Daar zaten ook de bewakers te schuilen. We hebben een beetje met hen gekletst en het was wel grappig want ze zagen er niet heel serieus en gevaarlijk uit spelend met hun geweer alsof het niks is en een met nog blauwe handen van het Holi haha!
Na deze plek zijn we naar een dakterras ergens in het centrum van Agra gegaan, vanaf daar zie je hoe dichtbij de stad de Taj Mahal staat, de huizen grenzen gewoon aan de muur die het terrein van de Taj Mahal afschermt! Naar dit dakterras zijn we de volgende dag ook teruggegaan om de zonsopgang te zien. Gelukkig was het dit keer wel mooi weer en konden we de Taj Mahal langzaam belicht zien worden door mooi geel licht.
Even later gingen we naar het terrein van de Taj Mahal zelf. Ook hier werden onze tassen gecheckt. We liepen een stuk, moesten onder poort langs en daar was ie weer! En nu vanaf de kant die je altijd op foto's ziet met het water ervoor. En natuurlijk alle mensen die typische foto's met de Taj Mahal maken, alsof ze de punt vasthouden bijvoorbeeld, zie je allemaal mensen met hun arm gebogen omhoog staan haha.
Het was nog een stuk lopen tot we bij het gebouw zelf kwamen (wat met veel beroemde monumenten zo is, valt me op). Voordat we naar binnen konden moesten we er eerst omheen lopen, maar dat was ook wel heel leuk om de Taj Mahal rondom te bekijken. En van dichtbij natuurlijk.
De binnenkant was om eerlijk te zijn niet heel bijzonder, het was een grote ronde ruimte met in het midden een witte afscherming met daar binnenin twee soort podia waarin de bouwer van de Taj Mahal en zijn vrouw begraven zijn. Emperor Shah Jahan maakte dit voor zijn vrouw nadat zij na de geboorte van hun 14e kind overleed. De buitenkant was dus indrukwekkender dan de binnenkant. Natuurlijk omdat dat is wat je kent van de plaatjes, maar sowieso vind ik de buitenkant er heel mooi uitzien met de vormen en het gladde marmer. Het was heel vet om de Taj Mahal eens in het echt te zien!
De rest van de dag hebben we doorgebracht bij het zwembad van het hotel, lekker bijbruinen voordat ik weer naar Nederland ga ;-)
's avonds namen we weer een trein, dit keer naar New Dehli. Ik vind het interessant om een tijdje op het station te wachten op de trein en om me heen te kijken. Groepjes mensen die op de grond zitten met allemaal tassen, of zitten te eten, mensen die gewoon over het spoor lopen om bij het andere perron te komen, bedelende kinderen. De treinrit duurde niet zo lang en we kwamen diezelfde avond aan in New Dehli. New Dehli ziet er echt heel anders uit dan Bangalore, en wat me meteen opviel: ze toeteren niet de hele tijd, onze taxichauffeur heeft geeneen keer getoeterd! Maar goed, we reden dan ook wel door het nieuwe gedeelte van Dehli, het visitekaartje, dat hebben ze heel mooi gemaakt, maar er is ook nog een Old Dehli dat er natuurlijk niet zo uitziet..
We hadden een nacht in Dehli voordat we de volgende dag terug zouden vliegen. Ook weer een mooi groot hotel waar je koffers naar boven en in je kamer werden gebracht, met een knop te openen gordijnen en een 'pillow menu' ;-)

Een goede vakantie, alles bij elkaar! Ik had me erop verheugd omdat ik wist wat we allemaal gingen doen (paardrijden, Holi en de Taj Mahal (die laatste trouwens op mijn verzoek)) en het is ook allemaal zo leuk geweest als ik dacht! We hebben het allemaal heel leuk en gezellig gehad :)