Bali en Lombok met mama

Vanuit Cambodja schrijf ik het verslag van de afgelopen 2 weken met mama.
Zoals ik schreef begonnen we in een resort in Amed. Na 2 nachten en 1 dag daar en een beetje geluierd en wat rondgelopen te hebben, gingen we met de taxi naar Candidasa, dat lag op een uur rijden aan de zuidkust van Bali. Candidasa bestaat uit een straat met daaraan allemaal winkeltjes en hotels. En achter de hotels is de zee. Wij zaten in een mooi resort in de bergen. Helaas was het allemaal wel een beetje oud en er waren naast ons maar 2 andere mensen, dus het voelde al met al een beetje verlaten. Toen we aankwamen bekeken we de kamer en die was ook een beetje smoezelig, lakens zagen er niet helemaal schoon uit, oude klamboes en een oude wc, maar we hadden al voor de kamer betaald en het was niet zo heel erg dus we besloten gewoon te blijven. We gingen daarna opzoek naar een restaurant met wifi om daar te lunchen en even op internet te gaan. We ontmoeten daar een nederlandse man die in vietnam woont en ons vertelde over een driver die verschillende tochten doet en over een strand iets verderop. De volgende dag zochten we een boot die ons naar dat strand kon brengen: white sandy beach. het was een mooi strandje met een hele blauwe zee. Ik was op dat moment alleen niet zo blij. Mama en ik hadden allebei heel erg dat we moesten wennen en dat we nou niet wisten wie te vertrouwen was en wie je probeerde af te zetten. De man van de boot stelde onderweg bijvoorbeeld voor om ook nog naar een andere plek te varen om te snorkelen voor een beetje meer geld. Zo waren er de eerste dagen nog een paar andere dingen en had ik moeite me te ontspannen en het naar mn zin te hebben. Ik voelde me daardoor best verwend, maar zo voelde ik me wel.. De zee was wel heel lekker en we hadden met lekkere nasi geluncht dus het ging al wat beter. Ik was alleen vergeten dat je ook in de schaduw kan verbranden en we hadden ons niet ingesmeerd waardoor ik helemaal verbrand was, oeps..
De volgende ochtend vroeg (6uur) gingen we een wandeling maken met degene waar de Nederlandse man het over had gehad. We beklommen een heuvel van 300 meter naar een tempel bovenop. We hadden mooi uitzicht op de zee, de vulkaan en het binnenland. Deze man had duidelijk al veel Nederlandse toeristen gehad, want hij wist veel Nederlandse woorden en zei die dan ook steeds: 'pas op!' 'Mooie vlinder' 'voetje voor voetje', dat was wel heel grappig.
Later op de dag wilden we naar een dorpje iets verderop lopen. In dat dorp leven ze nog heel traditioneel. We kwamen ver, maar het bleek verder dan gedacht en het regende, dus we gingen maar weer terug en keken wat bij de winkeltjes. Ik was op zoek naar een koele lange broek, maar die vond ik helaas niet, wel een shirtje en een jurkje en een armbandje. Ik heb besloten om op elke plek waar ik kom een armbandje te kopen, zo verzamel ik van elke plek iets en heb ik meteen een verhaal aan de hand van die armbandjes.
De volgende dag maakten we met de driver een tocht over Bali op weg naar Ubud. We hebben daarbij twee tempels gezien, zijn naar een plek geweest waar ze koffie Luwak maken (dat is koffie die gemaakt wordt van koffiebonen die een Luwak, dat is een servatkat, opeet en weer uitpoept) en hebben geluncht op een plek met mooi uitzicht op rijstvelden en de vulkaan.
'S avonds waren we dus in Ubud. Dat vond ik eigenlijk meteen leuk. Het was wel heel toeristisch, maar de sfeer was fijn. Ubud bestaat eigenlijk uit een hoofdstraat: Monkey Forestroad en daaraan een paar andere straten. Ons hotel zat in Monkey Forestroad. In deze straat zaten ook een heleboel winkels en restaurantjes. We hebben veel van die restaurantjes gezien want we hebben steeds lunch en avondeten op een andere plek gedaan. Er waren mooie plekjes bij, veel in de tuin van het restaurant. De tweede dag gingen we op zoek naar een salon om manicure en pedicure te laten doen. Maar er zijn zoveel salons dat het moeilijk kiezen was. Uiteindelijk hebben we gekozen en kregen we een manicure en pedicure met voet- en handmassage, lekker! Een paar dagen later namen we een full body massage, ik met chocoladeolie, nog lekkerder!!
In de straten in Ubud zijn een heleboel drivers die graag werk willen en om de zoveel seconden hoor je 'teksi?' 'Transport?' No thanks, no, NEE! Na een paar dagen had ik bijna de neiging om 'no thanks' op mn voorhoofd te schrijven, zo vaak hoor je het en zo vaak moet je nee zeggen. Wij gingen Ubud niet uit, en hadden dus geen taxi genomen. We hebben gewoon door Ubud gelopen.
Natuurlijk hebben we ook Balinese dans bekeken, dat werd veel gedaan in Ubud. We hebben er in totaal 3 gezien en het wordt vooral opgevoerd op podia bij tempels, een mooie plek dus. De eerste dans vond ik het mooist, dat was de Kecak dans. Er werd hier niet met instrumenten muziek gemaakt, maar met de stemmen van 100 mannen. En daarnaast dansten de vrouwen en mannen met mooie kostuums aan. Ik vond vooral de kostuums van de vrouwen heel mooi. Andere dagen zijn we naar andere dansen gegaan, maar die vond ik minder leuk, in de een werd bijvoorbeeld ook gepraat, en die stukken waren een beetje saai. Maar ook daar droegen de mensen mooie kostuums.
Natuurlijk zijn we ook naar de Monkey Forest gegaan. Er lopen daar een heleboel apen rond en als je eten hebt, wordt dat zeker weten afgepakt. De apen klimmen gewoon op je en pakken het uit je hand, heel brutaal. Veel mensen hadden aan het begin een tros bananen gekocht, maar kwamen daar niet ver mee. Het is grappig om te zien hoe de apen die bananen opeten, ze pellen het echt met hun handjes en eten het hapje voor hapje op. Het is sowieso grappig om naar die apen te zien omdat ze zo op mensen lijken zijn. Met die handjes hoe ze eten of elkaar vlooien. Ik had gehoopt dat de apen niet op mij zouden springen aangezien ik geen eten had, maar op het einde deed er een het toch en dat vond ik best eng, want ik kreeg hem niet van me af en was bang dat als ik hem zou duwen hij me zou bijten of zoiets, maar uiteindelijk kon ik hem toch van me afduwen.
We hebben een dag een scooter gehuurd, dat is handig om zelf de omgeving te verkennen en helemaal niet duur. We gingen een weg helemaal rechtdoor en kwamen bij een dorp uit waar je moest betalen, die kant wilden we niet op dus reden we weer terug maar toen begon het te regenen. We gingen even schuilen, maar toen niet ophield maar wel zachter ging, besloten we toch te gaan rijden maar op dat moment begon het weer keihard te regenen, dus maar weer schuilen. We besloten later toch door de zachte regen terug naar het hotel te rijden om nieuwe kleren aan te trekken, want we waren helemaal doorweekt. Maar na een douche hadden we allebei eigenlijk geen zin meer en hebben we geluncht en daarna wat gelezen.
In Ubud hebben mama en ik ook de Starbucks ontdekt. Bijna elke dag hebben we daar een koffie gehaald, dat was wel fijn!
Naast al deze dingen hebben we natuurlijk ook veel winkels bekeken en dingen gekocht, veel voor onszelf maar ook een paar cadeautjes.
Na een paar dagen zijn we naar de ferry gegaan om naar Lombok te gaan, de ferry ging alleen niet naar de plek waar we dachten dus besloten we de snelle boot te nemen. In Senggigi aangekomen namen we de taxi voor 5 minuten en toen waren we in het hotel. Het zag er mooi uit en de kamer was ook goed. Maar weer waren we de enige. De volgende dag kwamen er nog vier mensen, maar druk was het niet en steeds als we ontbeten of 's avonds aten waren we dus bijna de enige. Lombok vonden we minder mooi dan Bali, het is er armer en rommeliger en de stranden waren niet zo mooi en volgens mij kon je er niet zwemmen want niemand deed dat. De eerste dag hebben we wat gerelaxed, boek gelezen en zijn 's middags naar Senggigi gelopen. Dat vinden ze best raar, want bijna niemand loopt en ik moet zeggen dat het best ver was toen we het achteraf vanuit de Bemo (een klein busje die een vaste route rijdt en die je gewoon kan aanhouden als je hem nodig hebt) bekeken. Onderweg heb ik op een plekje met uitzicht op de zee een geroosterde maiskolf gegeten, en toen liepen we weer verder. In Senggigi hebben we alvast uitgezocht hoe we weer naar Bali konden gaan en hebben er avondgegeten. De terugweg namen we dus maar een bemo.
De volgende dag huurden we een scooter voor 2 dagen, zodat we niet een driver moesten huren voor veel geld. Ik moest rijden omdat mn moeder geen internationaal rijbewijs had, en dat ging eigenlijk heel goed en best vanzelf. We reden tussen de plaatselijke mensen, over drukke straten en door de bergen. Het is wel grappig om zo tussen de locals te zijn, op een scooter ben je meer een van hen. Ongeveer 7 jaar geleden toen papa nog in Maleisie woonde, ben ik met hun ook naar Senggigi op Lombok geweest, ik was van plan het resort van toen op te zoeken en ik had het gevonden. Hoewel ik niet heel veel meer weet van die vakantie, kon ik me wel het resort goed herinneren (meeste indruk gemaakt?) en herkennen, het was leuk om dat weer te zien. De volgende dag gingen we met de scooter weer terug naar het resort omdat het me toch wel leuk leek om ook naar binnen te gaan. Ik maakte foto's en we gingen er wat drinken, ik nam een milkshake, omdat ik dat toen geloof ik ook steeds nam. Na het resort gingen we naar het marktje bij de haven om van deze plek een armbandje te kopen. 'S middags wilden we naar Senggigi beach, want dat stond aangegeven op de kaart in de Lonely Planet, maar we hebben het helaas niet gevonden en dat was eigenlijk maar goed ook, want het begon even later heel hard te regenen, dat was het begin van het slechtere weer. 'S avonds hebben we als 'laatste avondmaal' gegeten bij de italiaan, ook van 7 jaar geleden, dat was heel lekker eten, maar het leukste was het uitzicht op de surfers! Toen we 's avonds op de kamer waren hoorden we de golven heel hard op het strand slaan en soms zelfs zo hard dat het bed trilde. Ik was daar best wel bang van en mama ging vragen of het allemaal goed was. Het was goed, want de man lachte haar een beetje uit..
De volgende dag zouden we terug naar Bali gaan met de snelle boot, maar door het omgeslagen weer ging die boot niet. Het waaide te hard waardoor er te hoge golven waren. We werden daarover gebeld dat we konden wisselen naar de langzame ferry en aangezien die goedkoper was kwam de man netjes het geld terugbrengen. Met een busje werden we naar de ferry gebracht en op de ferry zaten we tegenover een jongen die aan het backpacken was. Toevallig was hij ook van plan, om net als ik, naar Cambodja te gaan en de jongen waar hij later mee aan het praten was ook, dus we hebben nummers uitgewisseld om misschien in Siem Reap af te spreken.
In Bali gingen we met een shuttlebus en taxi naar het hotel in Denpasar waar we om 7uur aankwamen en 's nachts om 3uur weer weg moesten omdat we om 6uur 's ochtends naar KL zouden vliegen. We aten wat in de straat en daarna gingen we slapen. 'S nachts om 3uur met de taxi naar het verlaten vliegveld en om 6uur vlogen we naar KL. Daar gingen we naar hetzelfde hotel als waar ik twee weken geleden ook had gezeten. We hadden gehoord van een winkelcentrum met daarin een achtbaan. Daar gingen we naartoe en het was een heel erg groot winkelcentrum, zoiets had ik nog nooit gezien. Het winkelcentrum had 10 verdiepingen en was ook nog eens heel erg groot in de breedte. We hebben hier ontbeten, zijn -natuurlijk- naar de starbucks gegaan en mama heeft een horloge gekocht, want dat wilde ze op Bali eigenlijk al doen. Daarna hebben we gekeken waar een park was en daar zijn we vanaf het hotel langs de drukke weg naartoe gelopen. Het park was leuk en we hadden uitzicht op de Twin Towers en een mooi muziektheater. Het park werd gebruikt door verschillende sportteams die in de open lucht hun trainingsoefeningen deden, leuk om te zien. 'S avonds aten we tegenover het hotel en de volgende dag was het alweer tijd dat ik naar Cambodja zou gaan. Ik werd daar steeds zenuwachtiger over. Ik heb nog een laatste check van mn spullen gedaan en mama heeft geholpen mn backpack goed te stellen. Ja mama had me goed geholpen en vanaf die avond moest ik het allemaal alleen doen. We gingen naar het vliegveld en daar dronken we nog een koffie bij, jawel, de starbucks (de laatste!) En daarna moest ik naar de gate. Ik vond het moeilijk om afscheid te nemen maar had ook zin om te gaan.

Op dit moment ben ik in Cambodja, al 1,5 dag. Ik post een verslag daarover later, want nu ga ik met een Duits meisje naar een paar dingen hier in Phnom Penh. Ik kan wel even kort zeggen dat ik de eerste avond meteen contact had met 2 schotse meisjes, maar dat ik me gister erg eenzaam voelde en het moeilijk had. Gisteravond heb ik het Duitse meisje ontmoet en zijn we naar de avondmarkt geweest en hebben wat biertjes gedronken. Daardoor voelde ik me al een stuk beter.