Week 2 in India

Ik heb mezelf voorgenomen om elke week een verslagje te schrijven, zodat ik een stok achter de deur heb om te schrijven en niet alleen schrijf bij bijzondere gebeurtenissen, maar regelmatig een bericht zal posten, hoop dat jullie dat leuk vinden :)

Ik heb hier opzich veel luie dagen waarop ik lees, met de hond ga wandelen, wat op de computer doe enzovoort. Andere dagen doe ik wat meer en zo wisselt het zich af.

Dinsdag was er op de school van Kit en Moon een parent-teacher-student conferention, dat zijn eigenlijk gewoon oudergesprekken, maar dan zitten de kinderen er zelf ook bij. Ik ging ook mee, omdat het wel leerzaam en interessant voor mij zou zijn. Het is toch anders dan in Nederland waar de kinderen er zelf niet bij zitten, maar ik vind het wel een goede manier aangezien je de kant van alle partijen hoort en je meteen met kind en leraar tegelijk kan praten. Als er bijvoorbeeld een misverstand is kan die meteen worden uitgepraat. Als kinderen uit genoeg zijn, is het ook gewoon goed om het kind zelf bij zijn leerproces te betrekken. Maar goed, genoeg lerarenpraat, dat bewaar ik wel weer voor mn portfolio. Oh wacht even, dat hoef ik nooit meer te doen! ;-)
's middags gingen we langs bij de manege om Kit en Moon voor een proefles op te geven. Het was een erg mooie manege, veel mooier dan ik had verwacht in India. Het was heel groot, met veel paarden en goede stallen. Het was voor mij de eerste dag van de 'tijd van de maand' en ik had zo'n buikpijn dat ik bijna flauwviel, erg prettig daar in de kantine van de manege..... Dit klimaat is tot nu toe erg fijn voor me geweest!

Woensdag gingen papa en ik met een Indiaas meisje/vrouw een dag op tour door Bangalore. Zij zou ons een paar plekken van India laten zien die we wel interessant zouden vinden en waar we normaal gesproken nooit zouden komen omdat gewoon niet weet dat het bestaat. We haalden Kaveri op bij haar huis en ze was heel aardig en leuk. Ze was westers gekleed met een spijkerbroek en een normale truitje aan. Ze had een ipad mee waarmee ze verschillende plaatjes van Bangalore liet zien om wat over de geschiedenis te vertellen. We begonnen bij de slangentempel om te ontbijten. De slangentempel was gemaakt om iets terug te doen voor de slangen die allemaal doodgemaakt waren toen ongeveer 90 van de 100 meren in Bangalore waren dichtgegooid. De meren werden dichtgegooid omdat er heel veel insecten, zoals malariamuggen in zaten. De slangentempel was niet zo'n tempel als je je voorstelt, de slangenbeelden stonden op een stenen stuk, en dat was alles, er was bijvoorbeeld niks omheen of overheen gebouwd. We ontbeten in een klein huisje ernaast, dat erg simpel was. Van beton en rechthoekig met binnen alleen banken van een plank hout tegen de muren waar verschillende mensen op zaten. Je kreeg een bananenblad op een stuk papier en steeds kwamen ze langs met een ander soort iets gemaakt van deeg en even later met kannen met sausjes erin dat ze erover heen goten. Het eerste was een bolletje van gestoomde rijst en meel (geloof ik) het tweede een soort pannenkoek en het derde leek een beetje op roti, maar de pannenkoek was iets dikker, en de vulling leek er ook wel op. We aten alles met onze handen. Dat is hier heel normaal, zelfs rijst eten ze met hun handen. En Kaveri vertelde dat ze dat ook met soep doen..! Hoe dat wist zij ook niet precies.
Omdat het regende zijn we niet heel lang bij de tempel gebleven, aangezien hij niet overdekt was en toen gingen we naar het oudste cafe van Bangalore waar ze een andere deegsoort hadden, gemaakt van de overblijfselen als je wiet 'grint', (tenminste dat dacht ik verstaan te hebben uit Kaveri's verhaal, achteraf bleek het de overblijfselen van 'wheat' te zijn haha!).
Papa zou die dag zijn motor ophalen (na 9 maanden, 2 weken en 2 dagen wachten, eindelijk) en vroeg aan Kaveri of we die dag ergens heen konden gaan waar hij een helm kon kopen. Heel toevallig waren we precies in de straat met alle winkels waar ze helmen verkochten, en dat was dan ook onze volgende stop. Papa pastte aan paar helmen en kocht er een. Er was zelfs een helm bij waarop stond dat het GEEN helm was om mee op de motor te rijden, het was een designersitem.
De volgende stop was bij een weverij waar ze doeken weefden met machines. Het zag er heel ingewikkeld uit, het patroon werd bepaald door iets wat erg leek op de papieren die je ook in een orgel stopt, de gaatjes bepalen het patroon.
Daarna gingen we naar de slums (sloppenwijken), de slums hadden kleine betonnen huisjes, waar mensen met veel tegelijk in woonden. Maar als je hier in de buurt rijdt, zie je de echte slums. Die huizen zijn tenten gemaakt van zeil en stenen, en zijn dus veel primitiever dan de 'slums' waar we met Kaveri geweest waren. Bij deze huizen was een project voor vrouwen, waarmee zij hun eigen geld konden verdienen, om hen de kostwinner van het gezin te maken. Deze vrouwen maakten tassen, manden en andere accessoires van repen tetrapak die ze in elkaar vlochten en stukken cementzakken die ze borduurden met wol. Ik heb er een tasje van tetrapak voor mezelf gekocht en ik ga er morgen naartoe om te helpen en dan wil ik nog iets van de cementzakken kopen en waarschijnlijk ook wat om cadeau te geven. De projecten die hier lopen voor vrijwilligers zijn de vrouwen engels te leren, of sociale vaardigheden te leren zodat zij bijvoorbeeld zelf kunnen onderhandelen over hun producten. De kinderen van de vrouwen zitten op de crèche in een van de andere huisjes en ook daar kan je helpen. Een van die dingen ga ik morgen dus doen als ik met een Nederlandse vrouw meega.
We gingen weer verder en maakten een tussenstop bij een kunstwinkeltje van een vrouw die Kaveri kende en daar hingen allemaal schilderijen van een schilder die verschillende plekken uit Bangalore op een cartoonachtige manier had geschilderd. Hij had ook een project gemaakt van borden (shines=signs) waarop niet helemaal goed Engels staat, ik heb daar een poster van gekocht.
We gingen verder naar een winkel waar ze doeken verkopen die ze versieren met 'blockprinting', dat is eigenlijk gewoon stempelen. Ze hebben stempels van hout en verschillende kleuren verf en daarmee stempelen ze vormen op de doeken. Kaveri kocht een doek als cadeautje om mee te nemen naar Zweden en ze wilde er een 'European design' op aangezien het een cadeautje was voor een Zweedse vrouw. Ik mocht bedenken welke stempels ik op de doek wilde en mocht zelf de stempels in het midden zelf zetten! Heel leuk om te doen. Zelf heb ik ook twee doeken gekocht,maar die heb ik niet versierd, omdat we weg moesten, maar het lijkt me leuk om er nog eens naar terug te gaan.
We gingen op weg naar de laatste plek en dat was de plek om te gaan lunchen. Dat deden we in het restaurant van Kaveri's ex-schoonmoeder. Dat restaurant bestond al veertig jaar en Kaveri bestelde een paar van de specialiteiten, waaronder naanbrood en een gerechtje waarvan ik helaas de naam niet meer weet, maar dat gemaakt was van gekruide yoghurt met daaronder aardappel en gebakken/geroosterde broodstukjes, dat vond ik erg lekker.
Dat was het einde van de trip en ik vond het heel leuk. We hadden heel verschillende dingen gezien en zeker plekken waar je normaal nooit zou komen. Daarnaast was Kaveri erg aardig en ze kon ons veel vertellen over bijvoorbeeld de geschiedenis van Bangalore en/of haar familie.

Toen was het tijd om op weg te gaan naar de Royal Enfielddealer om papa's motor op te halen, ten minste dat hoopten we. Want met de Indiers weet je het nooit. Je kan er nooit vanuit gaan dat ze inderdaad doen wat ze beloofd hebben. En ook dit keer was dat het geval. De motor was wel klaar, dus die zouden we die dag sowieso mee krijgen. Maar papa had twee weken eerder een afspraak gemaakt dat ze er een ander uitlaat op zouden zetten en daar ook voor betaald, maar dat was nog niet gebeurd toen we daar kwamen en de motor stond in de opslagplaats zowat achteraan.. Ook alle formulieren moesten nog ingevuld worden wat ervoor zorgde dat we de motor pas een uur later mee konden nemen. Ondertussen was het al bijna donker, regende het nog steeds en was het door de regen en doordat het spitsuur was superdruk op de weg dus papa had zeker een vuurdoop om te gaan rijden! Het was echt superdruk op de weg en we stonden heel vaak vast, zulke drukte zie je zeker niet in Nederland. Over een stuk van 23 kilometer door de stad, deden we 1,5 uur ( ik zat in de auto).
Het was die dag ook Halloween, waarvan het feest om half 6 begon, maar wij waren pas om 7 uur thuis wat ook betekende dat Kit toen pas naar een ander kamp kon gaan waar zij Halloween zou vieren bij vriendinnen. Zij deed er een uur over om daar te komen, wat normaal ongeveer 15 minuten duurt. Arme driver....
Het trick-or-treatgedeelte van Halloween ging niet door door de regen, dus we hebben helaas geen enge kinderen aan de deur gehad en de door mij gesneden pompoen stond er voor niks.

Donderdag en vrijdag waren twee dagen waarop ik niet heel veel heb gedaan, vrijdag heb ik wel met papa boodschappen gedaan bij verschillende winkels en dan merk je goed hoe anders dat is dan in Nederland. De winkels liggen ver uit elkaar en je moet dus steeds een stuk rijden om bij de volgende winkel te komen. Ze controleren hier trouwens steeds je bon bij de uitgang, ook al hebben ze je net zien afrekenen. Op heel veel plekken werken twee mensen waaraan in Nederland gewoon een iemand werkt, zoals bij de kassa, daar staat iemand bij die je boodschappen voor je inpakt, je mag daarbij ook niet helpen, bij de groente- en fruitafdeling staan twee mannen de appels heel netjes op elkaar te stapelen, er staan een heleboel veiligheidsmensen en in de parkeergarage staan op elke verdieping 2 of 3 mensen die je vertellen hoe je moet rijden en waar je moet parkeren. Voordat je een winkel of een winkelcentrum ingaat moet je door een metaaldetector en ze controleren je tas of je moet die zelfs afgeven. Ook de auto wordt gecontroleerd voordat je de garage inrijdt, ze kijken in de achterbak of er niks raars in ligt en met spiegels kijken ze onder de auto of er geen bom onder zit.

Zaterdagochtend om 9 uur hadden Kit en Moon hun paardrijproefles, met die les wordt bepaald in welke groep ze terechtkomen. Kit kreeg een paard en Moon een pony. Wat opvallend hier was, was dat elk paard een eigen persoon had voor de verzorging en (ja, echt) in de bak mee liep terwijl de les bezig was. Voor elk paard liep dus een man die het paard vasthield, terwijl er ook iemand op het paard zat. Bij het eerste rondje draven renden de mannen zelfs mee. Bij het tweede rondje draven gelukkig niet en bij Kit hoefde de man daarna helemaal niet meer mee te lopen, maar bij Moon bleef hij de hele les mee lopen, tenzij ze moest draven, galopperen of een figuur voor moest doen (iedereen moest om de beurt een oefening doen, zodat de instructrice kon bepalen naar welk niveau ze konden). Moon werd er gek van en zei zelfs dat het paard alleen maar opgefokt werd van de man. Laten we hopen dat de mannen alleen bij de proefles mee lopen..

In India moet je als je een nieuwe auto of motor heb gekocht puja/pooja doen. Dat is een hindoestaans geloof en het beschermt je in het verkeer. Het gebeurt als je je auto nieuw hebt en verder een keer per jaar tijdens een bepaalde periode. Aangezien papa net zn motor had en de auto niet geheiligd was vorige week omdat we op vakantie waren, deden we die middag puja voor allebei. We reden naar een tempel en twee priesters deden de puja voor ons. Ze maakten op verschillende plekken op de auto en motor een stip (die wij later ook op ons voorhoofd kregen) en daarna heiligden ze de auto en de motor eerst met wierook en daarna met een brandende kokosnoot. Verder moesten papa met de motor en de driver met de auto over limoenen rijden die voor de banden waren gelegd en werd er een kokosnoot stuk gegooid op een daarvoor speciale plek. Deze verschillende rituelen zorgen ervoor dat de boze geesten verdrongen worden en dat je veilig bent in het verkeer. Wat best ironisch was, was dat er naast onze auto op de weg precies op het moment van de puja een aanrijding plaatsvond, een scooter was tegen een auto aangereden. Het was niet erg gelukkig, alleen een paar krassen. Hadden zij de puja wel gedaan?
Vandaag vroeg de mail, die Christelijk is, of ik geloof in Puja. Ik zei dat als de mensen hier er in geloven, ik dat ook doe en dat ik erg graag aan mee doe, en het is leuk om te zien. De driver gelooft er ook zeker in en aangezien hij er altijd in rijdt, moest het natuurlijk wel gebeuren. Wat vandaag bleek is dat je na de puja snoepjes koopt bij de tempel en die uitdeelt aan de mensen uit je straat. Dat hadden we zaterdag niet gedaan en toen de driver dat vandaag vertelde, pakte papa binnen een zakje minitwix en deelde die aan iedereen uit die hij zag: securitymannen, tuinmannen, andere drivers. De driver en de securityman die bij ons stond, moesten er allebei erg om lachen.

Eergisteren heb ik met mama en Saar geskyped. Omdat ik heel erg hier ben en nog wel een klein beetje contact heb met Nederland via whatsapp en facebook miste ik dat nog niet heel erg, maar het was toch wel leuk om te doen en weer even met mama en Saar te praten.

Zo dat was week 2 in India. Ik ben pas 2,5 week hier, maar het voelt al als een hele tijd. Het is hier erg extreem, erg druk en totaal anders dan in Nederland, dat je meteen erin wordt gegooid en Nederland eigenlijk meteen vergeet. Tot nu toe vermaak ik me wel en morgen ga ik dus naar het project van de tetrapakken om te helpen en woensdag ga ik bij een schooltje in de buurt kijken waar een duits meisje en een duitse jongen vrijwilligerswerk doen, om te kijken of ik dat wat vind en of ik daar misschien ook wat kan helpen.

Ik ga nu slapen, morgen zal ik foto's van de afgelopen week plaatsen.

Ik vind het leuk om jullie reacties te lezen, ben ook benieuwd wie het allemaal leest, dus ik kijk uit naar jullie reacties!