Week 7 in India: Varanasi met papa
Blijf op de hoogte en volg Liza
17 December 2012 | India, Bangalore
MAANDAG
18.00 uur Aangekomen in Varanasi, waar papa en ik tot vrijdag blijven. We zijn vanaf 7 uur 's ochtends onderweg geweest en hebben een keer moeten overstappen in Dehli, waarna we een tussenlanding maakten in Gaya.
Varanasi is een grote chaos, in ieder geval wat we tot nu toe hebben gezien vanuit de auto van het vliegveld naar het guesthouse. Het komt waarschijnlijk ook omdat we om 17 uur aankwamen, wat natuurlijk spitsuur is. Op de weg hier naartoe viel ons op dat het er anders uitzag dan Bangalore (logisch natuurlijk) en bespraken wat er dan anders was. We reden op een buitenweg van Varanasi. Het was een tweerichtingsweg, zoals je die in Bangalore ook hebt, met aan beide kanten gebouwtjes, met daarin winkeltjes en huizn, afgewisseld door eetkarretjes en tenten. Anders dan in Bangalore zijn deze huizen meer (af)gemaakt met baksteen, in plaats van cement of beton. Ook in de grasvelden stonden veel (ongeverfde) betonnen muurtjes. Het totale beeld was sowieso grijzer, doordat het zand hier op de weg grijs is, en in Bangalore oranje. Het weer was ook heiig, of er was veel smog, waardoor de lucht troebel was en de zon niet oranje scheen. Maar het grootste verschil is, is dat Varanasi een oude stad is, met oude huizen. Die huizen zien er natuurlijk een stuk anders uit dan de nieuwe(re) huizen in Bangalore. Ze hebben een oude bouwstijl, zijn een beetje vervallen en hebben minder felle kleuren.
In Varaasi zijn veel meer fietsen en scooters dan auto's, wat het beeld chaotischer maakt. Of er echt meer verkeer is in Varanasi, weet ik niet, maar de straten zijn smaller, waardoor het voller lijkt.
Onze kamer in het guesthouse heeft een mooi uitzicht, we hebben het alleen nog niet gezien, omdat het avond, en dus donker, is, maar wat ik wel weet is dat het ver over de Ganges en de ghats heen kijkt.
We hebben net avondgegeten op het dak: groentecurry met naan. Aan de andere tafel zat een Autralisch meisje, dat alleen aan het reizen was. We raakten aan de praat en ze heeft me tips voor mijn reis gegeven. Na het eten ging ze schaken met de kok, wat ze de andere avonden ook had gedaan. Papa keek mee en ze wilde graag dat hij haar hielp, en zo hebben ze samen van de kok gewonnen.
Morgen gaan we door Varanasi lopen en 's middags gaan we varen, ik ben benieuwd.
DINSDAG
Vanochtend hebben we op het dak ontbeten. We raakten aan de praat met een Engelse voruw, die in Kuala Lumpur Aardrijkskunde geeft en nu een maand door India reist. Ze vroeg om tips over Varanasi en ze vroeg of ze met onsmee op de boot mocht.
Na het ontbijt begonnen papa en ik met onze wandeling, richting de Assi Ghat, de eerste Ghat vanaf ons guesthouse gezien. We wilden eerst een geldautomaat vinden, omdat we helemaal geen geld op zak hadden en zo liepen we door de straten achter de ghats. We vonden nog geen geldautomaat. Dus gingen we terug naar de Assi ghat en vanaf daar liepen we langs de Ganges langs alle verschillende ghats. Een ghat is een stuk aan de Ganges die is bedoeld voor een bepaald ritueel, voor een bepaalde groep mensen of om een bepaalde god te eren. Terwijl we over de Assi Ghat liepen, werden we geroepen door een man die op een laag tafeltje onder een Coca-Colaparasol zat. Hij gaf eerst papa en toen mij van dat gele kleurstof met een rode stip op ons voorhoofd. Best opvallend en daar hebben we de hele dag mee rondgelopen, maar niemand die ons raar aankeek.
Al bij de volgende ghat zagen we mensen zich wassen. Ze gaan een paar keer kopje onder, zeggen wat gebeden en daarna zepen ze zich helemaal in met zeep. Want het is niet alleen een ritueel, ook de dagelijkse ' douche'. We kwamen veel arme mensen tegen, die of bedelden, of er 'apart' uitzagen. De laatsten vonden het goed als je een foto van ze maakte, maar dan wilden ze wel geld. Op het begin konden we ze helaas geen geld geven, omdat we nog geen geldautomaat hadden gevonden. Op een gegeven moment zijn we de ghats afgegaan en zijn door de steegjes opnieuw opzoek gegaan naar een pinautomaat. Terwijl we daar liepen, liep er een jongen met ons mee die vroeg wat we zochten en ons de weg wees. Hij liep helemaal mee naar een geldautomaat en vervolgens naar een bakkertje waar we wat gingen drinken om kleingeld te krijgen. Hij bleef volhouden dat hij niks wilde, omdat hij helemaal met ons mee liep. Maar op een gegeven moment begon hij over zijn ooms winkel en dat was dus de reden dat hij met ons mee liep: hij wilde ons graag zijn ooms winkel laten zien. Hij was dus door zijn oom gestuurd om klanten naar de winkel mee te nemen. Hij liep ook nog met ons mee toen we weer verder via de ghats liepen, maar toen papa op een gegeven moment met een yogi sprak, was de jongen daarna opeens verdwenen, hij had waarschijnlijk door dat we niet met hem meegingen..
Op een gegeven moment kwam er een jongen naar ons toe en die leerde ons dat je ' mahadeo' tegen iemand kan zeggen als groet, dat betekent zoiets als 'shiva' en dat is de god die Varanasi IS. We wisten niet zeker of we het wel konden geloven, net zoals dat je een toerist in Nederland een scheldwoord leert en zegt dat het 'ik vind je leuk' betekent. Maar het bleek later inderdaad gewoon een groet te zijn.
We kwamen na een tijdje bij de Main ghat. Daar was het opeens super druk (de rest van de ghats was heel rustig). Er waren veel verkopers en bedelaars die wat van ons wilden, en ik werd daar een beetje ongemakkelijk van. Een vrouw vroeg om geld voor melk voor haar baby, maar vond 10 roepies (wat we iedereen gaven) niet genoeg. Een andere vrouw betaalden we voor een foto en toen een ander meisje er ook om vroeg en ik een foto van haar maakte, vroeg ze vervolgens ook om geld, terwijl ze zelf om de foto vroeg. Later heb ik dus geen foto's meer gemaakt van mensen die er om vroegen.
We gingen hier weer van de Ganges weg en kwamen in de straat erachter waarvan we naar een smal straatje liepen. Dat straatje liep parallel aan de ghats en het was een winkelstraat met allemaal kleine winkeltjes.We liepen helemaal tot het einde, maar kochten niks, we keken dit keer alleen maar. Aan het einde namen we een fietsriksja, je zit dan erg hoog en kijkt zo over de fietser heen.
Om half 5 gingen we met de boot langs de ghats varen. We voeren van Assi ghat, tot de laatste ghat. Dat was de burning ghat. Daar cremeren ze mensen in grote vuren. Er waren inderdaad grote vuren te zien. Je mag daar geen foto's maken, maar mensen doen het af en toe stiekem wel. Vervolgens gingen we voor de Main ghat liggen, waar een ritueel zou plaatsvinden.Vijf verschillende zegeningsvoorwerpen (kaarsen en wierook) bewogen ze om de beurt heen- en op een neer, terwijl ze met een bel rinkelden. Het was mooi om te zien, maar ook een beetje langdradig.
De terugreis duurde erg lang en het was nu donker en koud. Terug in het hotel gingen we avondeten en daarna meteen naar bed, want zo'n dag in Varanasi is best vermoeiend!
WOENSDAG
5.00 uur goedemorgen... op naar de boot voor weer een boottocht, maar dit keer bij zonsopgang.
8.30 uur waren we weer terug van de boottocht. Helaas geen zonsopgang, omdat het erg bewolkt en mistig was. We hebben dus helaas geen foto's kunnen maken met goud licht van de opkomende zon.
Die middag liepen we weer alle ghats af, waar we alle mensen en dieren bekeken. Helaas dit keer met minder zon en dus meer kleren aan. We eindigden bij de burning ghat. We hebben een aantal vuren van dichtbij gezien en ik heb zelfs een hoofd en een been goed kunnen zien. Je zou verwachten dat dat eng is, maar ik vond dat eerlijk gezegd meevallen, ook omdat ik wist dat dat was wat de mensen graag wilden.
We liepen vervolgens weer door de smalle steegjes, dit keer met een man mee die ons wist over te halen mee te gaan naar zijn zijdewinkel. Ik heb daar uiteindelijk, half tegen mijn zin, een zijden sjaaltje gekocht. Voor het eerst van mijn leven afgedongen en ik vond dat ik wel een zijden sjaal in India moest kopen, maar ik had het liever op een plek gekocht die ik zelf had uitgekozen. We raakten daar aan de praat met een andere man en hij bleek de eigenaar van een guesthouse te zijn met ee restaurant op het dak met uitzicht over de Ganges en heel Varanasi. We hebben daar ons avondeten gegeten. En je kon er inderdaad ver over Varanasi, de Ganges en zelfs naar de andere kant van de Ganges kijken.
Vanaf daar liepen we weer naar de Main ghat waarvandaan we weer naar het smalle winkelstraatje liepen om zo weer naar ons guesthouse te lopen.
DONDERDAG
We stonden om 7 uur op om om half 8 met de boot te gaan. Dit keer niet zo vroeg, omdat het weer zo mistig zou worden en we dus geen zonsopgang zouden zien. Het was deze keer nog mistiger dan gister, maar dat was eigenlijk wel heel mooi, het maakte het een beetje mysterieus, wat wel bij de stad past. Je kon steeds meer een klein stuk verder kijken en dan kwam er langzaam steeds meer tevoorschijn. Door de mist was het vandaag en gister erg koud, waardoor ik met 5(!) lagen heb rondgelopen, twee shirtjes en 3 vestjes. We hebben vier kleine flesjes gevuld met Gangeswater om als aandenken te houden.
Na de boottocht gingen we met de tuk-tuk naar Sarnath, een dorpje een uur verderop. Bij Sarnath heb je Buddhistische tempels uit verschillende landen. Wij begonnen bij het park waar 'Lord Buddha' ooit zijn eerste toespraak heeft gehouden aan zijn volgelingen. Doordat de Moslims het Buddhisme uit India hebben verjaagd, was dit park vernietigd, er was niet veel meer over. Er waren veel bakstenen stukken en muurtjes. Het grootste was een 'stoopa' en heel grote soort pilaar, van ongeveer 15 meter breed en 30 meter hoog. Een heilig monument. Er waren twee vrouwen die er mediterend omheen liepen. Ze zongen gebeden en knielden, gingen liggen, stonden weer op, liepen een paar stappen en knielden, gingen weer liggen, stonden weer op enzovoort en dat de hele stoopa rond. We werden aangesproken door twee Indiase jongens die met ons op de foto wilden en even later door een meisje en haar gezin, heel apart.
We gingen naar het volgende deel en daar stond een stek van de heilige boom waar buddha ooit onder heeft gezeten. Papa heeft daar een paar blaadjes van meegenomen.
Rondom dit park, waren nog meer bedelaars dan in Varanasi zelf. We probeerden ze allemaal wel wat te geven, maar soms hadden we geen kleingeld meer of waren ze wel heel dwingend. Twee vrouwen huilden zelfs of deden alsof om geld te krijgen.
Na dit park gingen we weer terug naar Varanasi om voor de derde keer door de smalle winkelstraat te lopen, dit keer kochten we wel wat dingen, onder andere cadeautjes, voor Kit, Moon en Agnes. Op een gegeven moment liep er een man achter ons aan die iets wilde verkopen. Het waren een soort hennastempeltjes en ik vond het leuk dus wilde het wel kopen, maar vond het vervelend dat de man zo aandrong. Omdat ik best veel kon afdingen, besloot ik het toch te kopen. Achteraf weer een domme keuze, want toch nog te duur gekocht.Ik weet zeker dat het in de winkeltjes veel goedkoper was geweest. Maar goed, van deze twee aankopen heb ik dus veel geleerd, en ik zal de volgende keer vaker op mn gevoel afgaan. Toen we even later bij Blue Lassi een lassi zaten te drinken, werd er gewoon een ingepakt lijk op een brancard van bamboestokken langsgevoerd, toch apart door die smalle straatjes.
's Avonds bij het hotel vroegen we de kok zijn specialiteit voor ons te maken en we kregen een gerecht van zoetzure groenten, de tweede portie die hij ons gaf, was helemaal groen, echt een gerecht voor een stoner ;-) Hij had eerder tegen mij gezegd 'I smoke, I don't drink'.
Varanasi is een bijzondere stad, ten eerste omdat dat bekend is, het is een van de heiligste steden van de wereld. Daarnaast omdat er een bepaald sfeertje hangt door alle oude gebouwen, en de mensen die er rondlopen. Het verschil tussen de stad achter de ghats en het gedeelte aan de Ganges is heel groot. Eerder schreef ik dat Varanasi zo chaotisch is, maar aan de Ganges is het het tegenovergestelde. Het is daar erg rustig, vooral als je op het water zit. Je hoort dan bijna niks, er zijn bijna geen mensen die rennen of schreeuwen en het voelt heel 'vredig'. Vooral met het geluid van de roeispaan die in en uit het water gaat.
Als je in India bent, moet je zeker naar Varanasi gaan, hoor je altijd, je hebt India niet gezien als je Varanasi niet hebt gezien. Ik heb India bij deze dus gezien! ;-)
p.s. donderdag zal ik de foto's bij dit verslag zetten, dus kijk dan nog eens, dan krijg je ook een beeld bij dit verhaal. Ik ga morgen bij Ananya slapen en het is nu ook tijd om te slapen, vandaar dat ik daar nog niet eerder tijd voor heb..
18.00 uur Aangekomen in Varanasi, waar papa en ik tot vrijdag blijven. We zijn vanaf 7 uur 's ochtends onderweg geweest en hebben een keer moeten overstappen in Dehli, waarna we een tussenlanding maakten in Gaya.
Varanasi is een grote chaos, in ieder geval wat we tot nu toe hebben gezien vanuit de auto van het vliegveld naar het guesthouse. Het komt waarschijnlijk ook omdat we om 17 uur aankwamen, wat natuurlijk spitsuur is. Op de weg hier naartoe viel ons op dat het er anders uitzag dan Bangalore (logisch natuurlijk) en bespraken wat er dan anders was. We reden op een buitenweg van Varanasi. Het was een tweerichtingsweg, zoals je die in Bangalore ook hebt, met aan beide kanten gebouwtjes, met daarin winkeltjes en huizn, afgewisseld door eetkarretjes en tenten. Anders dan in Bangalore zijn deze huizen meer (af)gemaakt met baksteen, in plaats van cement of beton. Ook in de grasvelden stonden veel (ongeverfde) betonnen muurtjes. Het totale beeld was sowieso grijzer, doordat het zand hier op de weg grijs is, en in Bangalore oranje. Het weer was ook heiig, of er was veel smog, waardoor de lucht troebel was en de zon niet oranje scheen. Maar het grootste verschil is, is dat Varanasi een oude stad is, met oude huizen. Die huizen zien er natuurlijk een stuk anders uit dan de nieuwe(re) huizen in Bangalore. Ze hebben een oude bouwstijl, zijn een beetje vervallen en hebben minder felle kleuren.
In Varaasi zijn veel meer fietsen en scooters dan auto's, wat het beeld chaotischer maakt. Of er echt meer verkeer is in Varanasi, weet ik niet, maar de straten zijn smaller, waardoor het voller lijkt.
Onze kamer in het guesthouse heeft een mooi uitzicht, we hebben het alleen nog niet gezien, omdat het avond, en dus donker, is, maar wat ik wel weet is dat het ver over de Ganges en de ghats heen kijkt.
We hebben net avondgegeten op het dak: groentecurry met naan. Aan de andere tafel zat een Autralisch meisje, dat alleen aan het reizen was. We raakten aan de praat en ze heeft me tips voor mijn reis gegeven. Na het eten ging ze schaken met de kok, wat ze de andere avonden ook had gedaan. Papa keek mee en ze wilde graag dat hij haar hielp, en zo hebben ze samen van de kok gewonnen.
Morgen gaan we door Varanasi lopen en 's middags gaan we varen, ik ben benieuwd.
DINSDAG
Vanochtend hebben we op het dak ontbeten. We raakten aan de praat met een Engelse voruw, die in Kuala Lumpur Aardrijkskunde geeft en nu een maand door India reist. Ze vroeg om tips over Varanasi en ze vroeg of ze met onsmee op de boot mocht.
Na het ontbijt begonnen papa en ik met onze wandeling, richting de Assi Ghat, de eerste Ghat vanaf ons guesthouse gezien. We wilden eerst een geldautomaat vinden, omdat we helemaal geen geld op zak hadden en zo liepen we door de straten achter de ghats. We vonden nog geen geldautomaat. Dus gingen we terug naar de Assi ghat en vanaf daar liepen we langs de Ganges langs alle verschillende ghats. Een ghat is een stuk aan de Ganges die is bedoeld voor een bepaald ritueel, voor een bepaalde groep mensen of om een bepaalde god te eren. Terwijl we over de Assi Ghat liepen, werden we geroepen door een man die op een laag tafeltje onder een Coca-Colaparasol zat. Hij gaf eerst papa en toen mij van dat gele kleurstof met een rode stip op ons voorhoofd. Best opvallend en daar hebben we de hele dag mee rondgelopen, maar niemand die ons raar aankeek.
Al bij de volgende ghat zagen we mensen zich wassen. Ze gaan een paar keer kopje onder, zeggen wat gebeden en daarna zepen ze zich helemaal in met zeep. Want het is niet alleen een ritueel, ook de dagelijkse ' douche'. We kwamen veel arme mensen tegen, die of bedelden, of er 'apart' uitzagen. De laatsten vonden het goed als je een foto van ze maakte, maar dan wilden ze wel geld. Op het begin konden we ze helaas geen geld geven, omdat we nog geen geldautomaat hadden gevonden. Op een gegeven moment zijn we de ghats afgegaan en zijn door de steegjes opnieuw opzoek gegaan naar een pinautomaat. Terwijl we daar liepen, liep er een jongen met ons mee die vroeg wat we zochten en ons de weg wees. Hij liep helemaal mee naar een geldautomaat en vervolgens naar een bakkertje waar we wat gingen drinken om kleingeld te krijgen. Hij bleef volhouden dat hij niks wilde, omdat hij helemaal met ons mee liep. Maar op een gegeven moment begon hij over zijn ooms winkel en dat was dus de reden dat hij met ons mee liep: hij wilde ons graag zijn ooms winkel laten zien. Hij was dus door zijn oom gestuurd om klanten naar de winkel mee te nemen. Hij liep ook nog met ons mee toen we weer verder via de ghats liepen, maar toen papa op een gegeven moment met een yogi sprak, was de jongen daarna opeens verdwenen, hij had waarschijnlijk door dat we niet met hem meegingen..
Op een gegeven moment kwam er een jongen naar ons toe en die leerde ons dat je ' mahadeo' tegen iemand kan zeggen als groet, dat betekent zoiets als 'shiva' en dat is de god die Varanasi IS. We wisten niet zeker of we het wel konden geloven, net zoals dat je een toerist in Nederland een scheldwoord leert en zegt dat het 'ik vind je leuk' betekent. Maar het bleek later inderdaad gewoon een groet te zijn.
We kwamen na een tijdje bij de Main ghat. Daar was het opeens super druk (de rest van de ghats was heel rustig). Er waren veel verkopers en bedelaars die wat van ons wilden, en ik werd daar een beetje ongemakkelijk van. Een vrouw vroeg om geld voor melk voor haar baby, maar vond 10 roepies (wat we iedereen gaven) niet genoeg. Een andere vrouw betaalden we voor een foto en toen een ander meisje er ook om vroeg en ik een foto van haar maakte, vroeg ze vervolgens ook om geld, terwijl ze zelf om de foto vroeg. Later heb ik dus geen foto's meer gemaakt van mensen die er om vroegen.
We gingen hier weer van de Ganges weg en kwamen in de straat erachter waarvan we naar een smal straatje liepen. Dat straatje liep parallel aan de ghats en het was een winkelstraat met allemaal kleine winkeltjes.We liepen helemaal tot het einde, maar kochten niks, we keken dit keer alleen maar. Aan het einde namen we een fietsriksja, je zit dan erg hoog en kijkt zo over de fietser heen.
Om half 5 gingen we met de boot langs de ghats varen. We voeren van Assi ghat, tot de laatste ghat. Dat was de burning ghat. Daar cremeren ze mensen in grote vuren. Er waren inderdaad grote vuren te zien. Je mag daar geen foto's maken, maar mensen doen het af en toe stiekem wel. Vervolgens gingen we voor de Main ghat liggen, waar een ritueel zou plaatsvinden.Vijf verschillende zegeningsvoorwerpen (kaarsen en wierook) bewogen ze om de beurt heen- en op een neer, terwijl ze met een bel rinkelden. Het was mooi om te zien, maar ook een beetje langdradig.
De terugreis duurde erg lang en het was nu donker en koud. Terug in het hotel gingen we avondeten en daarna meteen naar bed, want zo'n dag in Varanasi is best vermoeiend!
WOENSDAG
5.00 uur goedemorgen... op naar de boot voor weer een boottocht, maar dit keer bij zonsopgang.
8.30 uur waren we weer terug van de boottocht. Helaas geen zonsopgang, omdat het erg bewolkt en mistig was. We hebben dus helaas geen foto's kunnen maken met goud licht van de opkomende zon.
Die middag liepen we weer alle ghats af, waar we alle mensen en dieren bekeken. Helaas dit keer met minder zon en dus meer kleren aan. We eindigden bij de burning ghat. We hebben een aantal vuren van dichtbij gezien en ik heb zelfs een hoofd en een been goed kunnen zien. Je zou verwachten dat dat eng is, maar ik vond dat eerlijk gezegd meevallen, ook omdat ik wist dat dat was wat de mensen graag wilden.
We liepen vervolgens weer door de smalle steegjes, dit keer met een man mee die ons wist over te halen mee te gaan naar zijn zijdewinkel. Ik heb daar uiteindelijk, half tegen mijn zin, een zijden sjaaltje gekocht. Voor het eerst van mijn leven afgedongen en ik vond dat ik wel een zijden sjaal in India moest kopen, maar ik had het liever op een plek gekocht die ik zelf had uitgekozen. We raakten daar aan de praat met een andere man en hij bleek de eigenaar van een guesthouse te zijn met ee restaurant op het dak met uitzicht over de Ganges en heel Varanasi. We hebben daar ons avondeten gegeten. En je kon er inderdaad ver over Varanasi, de Ganges en zelfs naar de andere kant van de Ganges kijken.
Vanaf daar liepen we weer naar de Main ghat waarvandaan we weer naar het smalle winkelstraatje liepen om zo weer naar ons guesthouse te lopen.
DONDERDAG
We stonden om 7 uur op om om half 8 met de boot te gaan. Dit keer niet zo vroeg, omdat het weer zo mistig zou worden en we dus geen zonsopgang zouden zien. Het was deze keer nog mistiger dan gister, maar dat was eigenlijk wel heel mooi, het maakte het een beetje mysterieus, wat wel bij de stad past. Je kon steeds meer een klein stuk verder kijken en dan kwam er langzaam steeds meer tevoorschijn. Door de mist was het vandaag en gister erg koud, waardoor ik met 5(!) lagen heb rondgelopen, twee shirtjes en 3 vestjes. We hebben vier kleine flesjes gevuld met Gangeswater om als aandenken te houden.
Na de boottocht gingen we met de tuk-tuk naar Sarnath, een dorpje een uur verderop. Bij Sarnath heb je Buddhistische tempels uit verschillende landen. Wij begonnen bij het park waar 'Lord Buddha' ooit zijn eerste toespraak heeft gehouden aan zijn volgelingen. Doordat de Moslims het Buddhisme uit India hebben verjaagd, was dit park vernietigd, er was niet veel meer over. Er waren veel bakstenen stukken en muurtjes. Het grootste was een 'stoopa' en heel grote soort pilaar, van ongeveer 15 meter breed en 30 meter hoog. Een heilig monument. Er waren twee vrouwen die er mediterend omheen liepen. Ze zongen gebeden en knielden, gingen liggen, stonden weer op, liepen een paar stappen en knielden, gingen weer liggen, stonden weer op enzovoort en dat de hele stoopa rond. We werden aangesproken door twee Indiase jongens die met ons op de foto wilden en even later door een meisje en haar gezin, heel apart.
We gingen naar het volgende deel en daar stond een stek van de heilige boom waar buddha ooit onder heeft gezeten. Papa heeft daar een paar blaadjes van meegenomen.
Rondom dit park, waren nog meer bedelaars dan in Varanasi zelf. We probeerden ze allemaal wel wat te geven, maar soms hadden we geen kleingeld meer of waren ze wel heel dwingend. Twee vrouwen huilden zelfs of deden alsof om geld te krijgen.
Na dit park gingen we weer terug naar Varanasi om voor de derde keer door de smalle winkelstraat te lopen, dit keer kochten we wel wat dingen, onder andere cadeautjes, voor Kit, Moon en Agnes. Op een gegeven moment liep er een man achter ons aan die iets wilde verkopen. Het waren een soort hennastempeltjes en ik vond het leuk dus wilde het wel kopen, maar vond het vervelend dat de man zo aandrong. Omdat ik best veel kon afdingen, besloot ik het toch te kopen. Achteraf weer een domme keuze, want toch nog te duur gekocht.Ik weet zeker dat het in de winkeltjes veel goedkoper was geweest. Maar goed, van deze twee aankopen heb ik dus veel geleerd, en ik zal de volgende keer vaker op mn gevoel afgaan. Toen we even later bij Blue Lassi een lassi zaten te drinken, werd er gewoon een ingepakt lijk op een brancard van bamboestokken langsgevoerd, toch apart door die smalle straatjes.
's Avonds bij het hotel vroegen we de kok zijn specialiteit voor ons te maken en we kregen een gerecht van zoetzure groenten, de tweede portie die hij ons gaf, was helemaal groen, echt een gerecht voor een stoner ;-) Hij had eerder tegen mij gezegd 'I smoke, I don't drink'.
Varanasi is een bijzondere stad, ten eerste omdat dat bekend is, het is een van de heiligste steden van de wereld. Daarnaast omdat er een bepaald sfeertje hangt door alle oude gebouwen, en de mensen die er rondlopen. Het verschil tussen de stad achter de ghats en het gedeelte aan de Ganges is heel groot. Eerder schreef ik dat Varanasi zo chaotisch is, maar aan de Ganges is het het tegenovergestelde. Het is daar erg rustig, vooral als je op het water zit. Je hoort dan bijna niks, er zijn bijna geen mensen die rennen of schreeuwen en het voelt heel 'vredig'. Vooral met het geluid van de roeispaan die in en uit het water gaat.
Als je in India bent, moet je zeker naar Varanasi gaan, hoor je altijd, je hebt India niet gezien als je Varanasi niet hebt gezien. Ik heb India bij deze dus gezien! ;-)
p.s. donderdag zal ik de foto's bij dit verslag zetten, dus kijk dan nog eens, dan krijg je ook een beeld bij dit verhaal. Ik ga morgen bij Ananya slapen en het is nu ook tijd om te slapen, vandaar dat ik daar nog niet eerder tijd voor heb..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
